Tunus açıklarında, Avrupa’nın göz yumduğu ve kapitalist sistemin yarattığı eşitsizliklerin tetiklediği bir trajedi daha yaşandı. Sömürgeci politikaların, emperyalist yağmanın ve sınır militarizminin kurbanı olan 8 mülteci, umuda açılan bir yolculukta hayatını kaybetti. Batmakta olan tekneden 29 kişi kurtarılırken, geriye kalanlar ise sermayenin duvarlarına çarpan insanlığın bir kez daha kanıtı oldu.
Bu ölümler “kaza” değil, sistematik bir cinayettir. Avrupa’nın gösterişli refahı, Afrika’nın kaynaklarının talan edilmesi ve insanların yaşam alanlarının yok edilmesi üzerine kurulu. Mülteciler, bu adaletsiz düzenin dayattığı yoksulluk, savaş ve iklim krizinden kaçarken, kapitalizmin sınır endüstrisi tarafından ölüme terk ediliyor.
Tunus Ulusal Muhafızları’nın “arama çalışmaları” açıklaması, bu vahşetin perdelendiği bir aldatmacadan ibaret. Gerçek arama, bu ölümlerin sorumlusu olan küresel sermaye düzeninin ve onun işbirlikçisi devletlerin hesap vermesiyle başlayacak.
Bu 8 can, kapitalizmin insan hayatını metalaştıran çarklarında bir kez daha öğütüldü. Yaşam hakkı, kar hırsına feda edildi. Mültecilerin mezarsız bedenleri, Akdeniz’in soğuk sularında, bu sistemin utancını sonsuza dek taşıyacak.
